Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Agnieszka Chmielowiec

przy udziale prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 21 marca 2014 r.

sprawy

T. A. (A.)

syna E. i I. z d. S.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że

w okresie od września 2012r. do grudnia 2012r. w M.przy ul. (...)z terenu budowy domku jednorodzinnego, dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 16 sztuk prętów zbrojeniowych o średnicy 12 mm i długości 12 metrów o łącznej wartości 748,80, 10 paczek styropianu o łącznej wartości 525,90 zł, 2 rolek siatki do styropianu o łącznej wartości 164,04 zł, 10 opakowań kleju do styropianu (...) po 25 kg każda o łącznej wartości 259,50 zł, 3 opakowań po 25 kg cementu o łącznej wartości 36,75 zł, 15 sztuk pustaków o łącznej wartości 104,25 zł, 4 sztuk betonowych słupków ogrodzeniowych o łącznej wartości 312 zł, piasek o łącznej wadze około 1,5 tony i wartości 58,50 zł, tj. mienia o łącznej wartości 2209,75 zł, na szkodę A. N.,

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego T. A. za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w nieustalonych dniach, w okresie od 28 września 2012r. do 16 stycznia 2013r., wykonując prace budowlane na terenie budowy domu jednorodzinnego przy ul. (...) w M., dokonał przywłaszczenia szesnastu sztuk prętów zbrojeniowych długości 12 m i średnicy 12mm o wartości 570,24 zł, ośmiu paczek styropianu grubości 10 cm o wartości 304 zł, dwóch rolek siatki z włókna szklanego do ociepleń budynków o wartości 164,04 zł, dziesięciu opakowań kleju do styropianu m-ki O. (...) o wartości 200 zł, trzech opakowań cementu 25 kg o wartości 32,40 zł, pięciu sztuk bloczków betonowych o wartości 34,50 zł, czterech sztuk betonowych słupków ogrodzeniowych o wartości 312 zł oraz 1,5 tony piasku o wartości 30 zł, tj. rzeczy o łącznej wartości 1.647,18 zł, czym działał na szkodę A. N., tj. popełnienia przestępstwa z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, na podstawie art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 58 § 3 k.k., wymierza mu karę 160 (stu sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 zł (dziesięciu złotych);

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego T. A. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego A. N. kwoty 1.647,18 zł (tysiąc sześćset czterdzieści siedem złotych osiemnaście groszy);

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego T. A. kosztami postępowania, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 90 zł i na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49 poz. 223 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w kwocie 160 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony T. A.prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą T. D. T. A.z siedzibą w C..

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego T. A., k. 92v – 93.

W 2012r. pokrzywdzony A. N. zawarł z T. A. umowę na wykonanie prac budowlanych przy budowie jego domu jednorodzinnego przy ul. (...) w M..

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego T. A., k. 92v – 93,

zeznania świadka A. N., k. 26, 34, 93.

Oskarżony przystąpił do prac w dniu 28 września 2012 r. i wykonywał je przy pomocy własnych pracowników a ponadto zatrudnił mieszkańców M. – P. N. i M. L.. T. A. oraz zatrudnieni przez niego pracownicy wykonali m.in. dach w budynku, chodniki i podjazd z kostki brukowej, ogrodzenie, wejścia do piwnicy, garaż, a ponadto prace kanalizacyjne, wodociągowe oraz przy kopaniu studni.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego T. A., k. 92v – 93,

zeznania świadka A. N., k. 26, 34, 93.

zeznania świadka M. L., k. 52, 94,

zeznania świadka P. N., k. 29 – 30, 94.

W czasie wykonywanych prac T. A. korzystał z materiałów budowlanych, które nabywał za środki uzyskane od A. N., jak też zakupywanych przez samego pokrzywdzonego oraz tych, które pozostały z prac wykonywanych wcześniej przez M. A. - tj. pręty zbrojeniowe, pustaki typu P. 24 oraz pięć sztuk bloczków betonowych do fundamentów.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego T. A., k. 92v – 93,

zeznania świadka A. N., k. 26, 34, 93,

zeznania świadka M. A., k. 56, 95.

(...) budowlane, które pozostawały do dyspozycji T. A. znajdowały się zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz budynku, do którego klucze posiadał oskarżony.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego T. A., k. 92v – 93,

zeznania świadka A. N., k. 26, 34, 93.

W czasie wykonywania robót na rzecz A. N., T. A. pracował także na budowie domu w W. na rzecz innej osoby.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego T. A., k. 92v – 93.

T. A. rozmawiał z A. N. na temat możliwości odkupienia od niego materiałów budowlanych, które pozostawały z wykonywanych prac. Nie doszło jednakże pomiędzy nimi do transakcji, ani do zawarcia porozumienia w tym zakresie. Mimo to oskarżony wykorzystał na własne potrzeby część materiałów należących do A. N., wywożąc je z terenu budowy. I tak do dnia zakończenie prac u pokrzywdzonego, tj. 12 stycznia 2013r., T. A., w różnych dniach, zabrał z terenu budowy przy ul. (...) w M. łącznie: szesnaście sztuk prętów zbrojeniowych długości 12 m i średnicy 12 mm o wartości 570,24 zł, osiem paczek styropianu grubości 10 cm o wartości 304 zł, dwie rolki siatki z włókna szklanego do ociepleń budynków o wartości 164,04 zł, dziesięć opakowań kleju do styropianu marki O. (...) o wartości 200 zł, trzy opakowania cementu 25 kg o wartości 32,40 zł, pięć sztuk bloczków betonowych o wartości 34,50 zł, cztery sztuki betonowych słupków ogrodzeniowych o wartości 312 zł, oraz 1,5 tony piasku o wartości 30 zł. Rzeczy te były pakowane na samochód T. A. m.in. przez zatrudnionych przez niego pracowników M. L. i P. N., których informował, że wywozi je za zgodą A. N..

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. A., k. 92v – 93,

częściowo zeznania świadka A. N., k. 26, 34, 93,

zeznania świadka M. L., k. 52, 94,

zeznania świadka P. N., k. 29 – 30, 94,

częściowo pisemne zawiadomienie A. N. wraz ze spisem inwentaryzacyjnym, k. 2,

kserokopie faktur VAT, k. 35 – 50.

A. N. przyjeżdżał na budowę raz w tygodniu celem skontrolowania postępu w robotach. O fakcie rozporządzania przez oskarżonego należącymi do niego materiałami budowlanymi dowiedział się od M. L. i P. N., którzy poskarżyli mu się, iż nie uzyskali zapłaty od T. A.. Po wypowiedzeniu umowy przez A. N., oskarżony nie przyjechał na wyznaczony termin inwentaryzacji materiałów budowlanych pozostałych na budowie.

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 26, 34, 93,

zeznania świadka M. C., k. 67.

Oskarżony T. A. ma 39 lat, jest żonaty, posiada czworo dzieci na utrzymaniu. Oskarżony z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej osiąga miesięcznie około 3.000 – 4.000 zł. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. T. A. w przeszłości był dwukrotnie karany sądownie za czyny z art. 286 § 1 k.k. i art. 278 § 1 k.k.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego T. A., k. 92v – 93,

notatka urzędowa w trybie art. 213 § 1 k.p.k., k. 73,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 70 – 71,

odpisy wyroków, k. 74, 75.

Oskarżony T. A. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że materiały budowlane były przez niego wywożone z terenu budowy A. N. za jego zgodą, natomiast zawiadomienie o przestępstwie wynika ze złej atmosfery w jakiej doszło do zakończenia ich współpracy.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego sąd poczynił m.in. w oparciu o zeznania świadków P. N., M. L. i M. A.. Sąd dając wiarę zeznaniom tychże świadków uwzględnił ich spójny i logiczny charakter, jak też to, że nie zawierały sprzeczności, które powodowałyby osłabienie ich wartości dowodowej.

Sąd w przeważającej mierze wziął pod uwagę także zeznania świadka A. N., pomijając je jedynie w tej części w jakiej pozostawały rozbieżne z zeznaniami świadków P. N. i M. L.. Sąd uznał, że podane przez nich ilości materiałów budowlanych, jakie oskarżony wywiózł z tereny budowy pokrzywdzonego, pozostają bardziej miarodajne niż wskazania A. N.. Świadek ten nie nadzorował bowiem w sposób szczegółowy przebiegu budowy, co powoduje, że dokonane przez niego wyliczenia co do ubytku części materiałów, mają charakter jedynie przybliżony.

Odnosząc się z kolei do zeznań świadków M. C. i S. S., sąd ocenił je jako wiarygodne, przy czym nie miały one większego znaczenia w sprawie, z uwagi na brak wiedzy świadków co do istotnych okoliczności czynu zarzucanego oskarżonemu.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie, sąd uwzględnił częściowo wyjaśnienia oskarżonego T. A., tj. w zakresie w jakim przyznał się, iż wywoził z terenu budowy przy ul. (...) w M. materiały budowlane, z czego część zawożona była na jego drugą budowę w W.. Sąd pominął natomiast wyjaśnienia oskarżonego, w których zaprzeczył swojemu sprawstwu, przyjmując, iż wywozu materiałów budowlanych dokonywał za zgodą i wiedzą pokrzywdzonego. Sąd uznał, że twierdzenia oskarżonego w tymże zakresie stanową wyłącznie wyraz przyjętej przez niego linii obrony, przez którą zmierza do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo. Zdaniem sądu oskarżony nie przedstawił żadnych wiarygodnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, a okoliczności sprawy wskazują, iż pokrzywdzony takiej zgody nie wyraził.

W zakresie ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się ponadto na dowodach o charakterze materialnym wymienionych w pierwszej części uzasadnienia. Sąd jedynie częściowo wziął pod uwagę treść spisu inwentaryzacyjnego z dnia 04.02.2013r., który dotyczył stwierdzonych braków materiałów i ich wartości. Odnośnie tej pierwszej kwestii, sąd przychylił się do zeznań świadków M. L., P. N. oraz wyjaśnień T. A., którzy częściowo odmiennie opisali rodzaj i ilość rzeczy wywiezionych przez oskarżonego. Odnośnie natomiast wartości prętów stalowych, styropianu, kleju do styropianu, cementu oraz piasku, sąd oparł się na znajdujących się w aktach sprawy fakturach oraz wyjaśnieniach oskarżonego.

Dokonując oceny zgromadzonych w toku postępowania dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego T. A. w zakresie przypisanego mu czynu z art. 284 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. nie budzą wątpliwości. Oskarżony bowiem, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiarem, w nieustalonych dniach, w okresie od 28 września 2012 r. do 12 stycznia 2013 r. wykonując prace budowlane na terenie budowy domu jednorodzinnego przy ul. (...) w M., dokonał przywłaszczenia materiałów budowlanych o łącznej wartości 1647,18 zł na szkodę A. N..

Dokonując modyfikacji w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, wskazanej w akcie oskarżenia, poprzez przypisanie oskarżonemu występku z art. 284 § 1 k.k., sąd miał na uwadze to, że jego zachowanie nie podlegało ocenie jako zabór cudzej rzeczy. W tym wypadku bowiem przedmioty, którymi oskarżony rozporządził wbrew woli A. N., znajdowały się w jego władaniu, co nie daje podstaw do przyjęcia czynu z art. 278 § 1 k.k. Z relacji pokrzywdzonego jednoznacznie wynika, że T. A., z racji wykonywanych prac budowlanych miał prawo dysponować całością materiałów budowlanych, przy czym winien je przeznaczyć wyłącznie do realizacji zleconego mu zadania. Skoro zatem oskarżony nie zastosował się do zaleceń pokrzywdzonego i rozporządził tymi rzeczami na swoją rzecz, dokonując przysporzenia własnego majątku, to czyn jego uznać należało za przestępstwo przywłaszczenia z art. 284 § 1 k.k.

W zakresie przypisanego oskarżonemu czynu, sąd dokonał częściowej zmiany odnośnie ilości i rodzaju oraz wartości rzeczy przywłaszczonych przez oskarżonego. I tak sąd ustalił, że:

a.  wartość prętów zbrojeniowych wywiezionych przez oskarżonego wynosiła 570,24 zł – opierając się na kwocie zakupu 1 mb – 2,97 zł wynikającej z faktury VAT, na k. 46 a.s.,

b.  ilość przywłaszczonych przez oskarżonego paczek styropianu wynosiła osiem sztuk, co wynika z zeznań świadka P. N., zaś wartość jednej paczki to kwota 38 zł, co wynika z wyjaśnień oskarżonego i pozostaje zgodne z obowiązującymi w tym zakresie cenami,

c.  wartość jednego opakowania kleju Organika wynosi 20 zł, na co wskazał w swych wyjaśnieniach oskarżony a co pozostaje zgodne z obowiązującymi cenami,

d.  wartość jednego opakowania cementu 25 kg, wynosi 10,80 zł, co wynika z faktury VAT na k. 39 a.s.,

e.  oskarżony przywłaszczył 5 sztuk bloczków betonowych (fundamentowych), każdy o wartości 6,90 zł (vide faktura VAT, k. 39); w tym zakresie sąd miał na uwadze to, że na okoliczność tę wskazał sam oskarżony, a brak jest podstaw do przyjęcia aby były to pustaki typu Y., gdyż takie nie znajdowały się na budowie; z kolei sąd nie znalazł podstaw do uznania, że oskarżony wziął dla siebie pustaki P. (brązowe), gdyż świadkowie N. i L. wyraźnie wskazywali na bloczki w kolorze białym;

f.  wartość 1,5 t piasku wynosiła 30 zł, co wynika z wyjaśnień oskarżonego, który określił 1 tonę na 20 zł, zaś brak było na te okoliczność dowodu zakupu wskazującego na wyższą kwotę.

Co do pozostałych rzeczy przywłaszczone przez oskarżonego, sąd oparł się na zeznaniach A. N. oraz sporządzonym przez niego protokole inwentaryzacyjnym. Sąd miał na uwadze to, że oskarżony nie kwestionował ilości ani wartości tychże materiałów budowlanych.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę grzywny baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna wobec niego osiągnąć. Wymierzenie kary nastąpiło przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k.

Zasada preferencji kar nieizolacyjnych rozciąga się także na występki zagrożone wyłącznie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat. Zgodnie bowiem z art. 58 § 3 k.k. sąd w takich sprawach może orzec zamiast kary pozbawienia wolności grzywnę lub karę ograniczenia wolności, w szczególności jeżeli orzeka równocześnie środek karny. Przepis ten daje sądowi możliwość wyboru, wskazując wyraźnie kierunek tego wyboru, tzn. rozważenie w pierwszej kolejności celowości orzeczenia grzywny lub kary ograniczenia wolności. Ustawodawca wskazuje, że taki wybór będzie szczególnie uzasadniony wówczas, gdy sąd jednocześnie orzeknie środek karny, co jednak nie oznacza, że warunkiem zastosowania art. 58 § 3 jest orzeczenie takiego środka (jest ono uzależnione od przesłanek określonych w art. 41-50, dotyczących poszczególnych środków).

Sąd wziął pod uwagę dyrektywę sądowego wymiaru kary, iż najpierw należy rozważyć możliwość zastosowania środka najłagodniejszego i dopiero w przypadku, gdyby środek ten nie był wystarczający z punktu widzenia celów kary określonych w art. 53 k.k., stosować ewentualnie środek surowszy. Sąd uznał, że orzeczenie w stosunku do oskarżonego kar grzywny, będzie wystarczające do osiągnięcia wobec niego celów kary. Do powyższej konstatacji skłoniły sąd – mimo uprzedniej karalności oskarżonego, okoliczności popełnionego przez niego czynu, a w szczególności wartość przywłaszczonych rzeczy. Sąd miał tu na uwadze także warunki osobiste oskarżonego, który posiada na utrzymaniu czworo dzieci. Przy wyborze kary oskarżonemu znaczenia miało również to, aby jej rodzaj umożliwił mu jak najszybsze naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem, co w przypadku kary o charakterze izolacyjnym byłoby niewątpliwie utrudnione. Tym samym sąd uznał, za karę adekwatną wobec oskarżonego, jest kara grzywny w wymiarze 160 stawek dziennych i karę taką mu wymierzył. Określając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł, sąd miał na uwadze treść art. 33 § 3 k.k., zgodnie z którym ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. W ocenie sądu ustalona wysokość stawki dziennej grzywny czyni zadość wskazanym w art. 33 § 3 k.k. wytycznym, i pozostaje w związku z możliwościami zarobkowymi oskarżonego.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego A. N. kwoty 1.647,18 zł, stanowiącej równowartość przywłaszczonego mienia.

Na podstawie art. 627 k.p.k. sąd zasądził od oskarżonego T. A. na rzecz Skarbu Państwa poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania uzasadnione wydatki obliczone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. 2003 r. nr 108 poz. 1026). Na łączną kwotę zasądzoną od oskarżonego z tego tytułu w wysokości 90 zł składała się kwota: 50 zł – zapytania do K., oraz 40 zł za doręczenia w toku postępowania przygotowawczego i sądowego. Natomiast na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1973 r. Nr 27 poz. 152 z późn. zm.) sąd wymierzył oskarżonemu opłatę w wysokości 160 zł.

SSR Radosław Gluza