Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2018r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Julia Starzak

przy udziale prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2018r.

sprawy

R. L. (L.)

syna J. i L. z domu S.

ur. (...) w L.

oskarżonego o to, że:

w dniu 04 maja 2018 roku na akwenie wodnym w P., gmina Ś., dokonał nielegalnego połowu ryb za pomocą narzędzia rybackiego typu więcierz, czym działał na szkodę zarządu Okręgu Polskiego związku Wędkarskiego we W.,

tj. o czyn z art. 27c ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 18.04.1985r o rybactwie śródlądowym;

orzeka:

I.  na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. uniewinnia oskarżonego R. L. od zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku;

II.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

SSR Radosław Gluza

UZASADNIENIE WYROKU

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej oskarżył R. L. o to, że w dniu 04 maja 2018 roku na akwenie wodnym w P., gmina Ś., dokonał nielegalnego połowu ryb za pomocą narzędzia rybackiego typu więcierz, czym działał na szkodę Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego we W., tj. o przestępstwo z art. 27c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18.04.1985r. o rybactwie śródlądowym.

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Wiosną 2018r. oskarżony R. L. wspólnie z rodziną postanowił wybrać się na ryby, po dłuższej przerwie w wędkowaniu. W związku z tym, że używana przez niego dotąd podrywka, którą przechowywał w piwnicy, została „zjedzona przez myszy”, postanowił zakupić nową.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego R. L., k. 51v – 52.

Wyszukując odpowiednią podrywkę w internecie R. L. znalazł na portalu Allegro ofertę sklepu P.H.P ANTA A. P. w Ś., wśród której znajdował się produkt przedstawiony jako „podrywka na żywca szybko rozkładana 6 otworów hit”. Oskarżony kierując się opisem w ofercie i pozytywnymi opiniami innych kupujących, nabył to narzędzie za kwotę 25,98 zł.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego R. L., k. 51v – 52,

wydruki z portalu Allegro, k. 35 – 42,

wydruki z portalu Allegro, k. 49 – 50.

W dniu 04 maja 2018r. R. L. pojechał wraz z żoną i dziećmi na akwen wodny w P.. Oskarżony rozpoczął wędkowanie i umieścił w wodzie zakupioną wcześniej sieci w celu złapania żywca na przynętę. W tym czasie na zbiorniku znajdowało się dużo ludzi, był on patrolowany przez Policję wodną. Oskarżony dokonywał połowu w widocznym miejscu.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego R. L., k. 51v – 52,

zeznania świadka K. W., k. 10, 52,

Około godz. 16.00 R. L. został skontrolowany przez funkcjonariusza Społecznej Straży Rybackiej B. M. i S. Ochrony Wód w (...) K. W., wykonujących patrol wspólnie z funkcjonariuszem Policji. Stwierdzili oni, że używana przez oskarżonego sieć, w której znajdowało się w tym czasie sześć małych ryb z gatunku różanka, nie spełnia wymogów podrywki wędkarskiej i dokonali jej zatrzymania.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego R. L., k. 51v – 52,

zeznania świadka K. W., k. 10, 52,

zeznania świadka B. M., k. 5 – 6,

protokół zatrzymania rzeczy, k. 2 – 4.

Zatrzymane oskarżonemu narzędzie rybackie miało po rozłożeniu kształt parasolki. Wykonane było z sieci której wielość oczek była nie jest mniejsza niż 5 mm, zaś podstawa nie przekraczała wymiarów 1m x 1m. Po jego bokach znajdowało się sześć lejkowatych otworów, prowadzących do środka sieci.

Dowód:

zeznania świadka K. W., k. 10, 52,

protokół zatrzymania rzeczy, k. 2 – 4.

Oskarżony R. L. ma 39 lat, jest żonaty, posiada na utrzymaniu troje dzieci. Oskarżony prowadzi działalność gospodarczą – (...) D., uzyskując miesięcznie około 4.000 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego R. L., k. 51v – 52,

informacja z K., k. 22.

Oskarżony R. L. w toku całego postępowania nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że zakupiona przez niego sieć była opisana przez sprzedawcę jako podrywka i kupowana przez wiele osób, w związku z czym nie miał wątpliwości co do możliwości jej legalnego używaniu. R. L. dodał, że wędkował w widocznym miejsce, na zbiorniku wodnym, na którym przebywało wiele osób i który był patrolowany przez łodzie policyjne. Wyjaśnił, że nie zamierzał kłusować.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje :

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się na dowodach o charakterze materialnym, wymienionych w pierwszej części uzasadnienia, wyjaśnieniach oskarżonego R. L. oraz zeznaniach świadków K. W. i B. M..

Na podstawie analizy przeprowadzonych w sprawie dowodów, sąd uniewinnił R. L. od zarzucanego mu występku z art. 27c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18.04.1985r. o rybactwie śródlądowym, uznając iż nie zrealizował on swoim zachowaniem wszystkich ustawowych znamion tego czynu zabronionego.

Zgodnie z treścią tego przepisu, grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2, podlega ten, kto nie będąc uprawnionym do rybactwa albo osobą poławiającą na jego rzecz, poławia ryby rybackimi narzędziami lub urządzeniami połowowymi. Czyn ten może został popełniony jedynie umyślnie z zamiarze bezpośrednim bądź ewentualnym.

W myśl § 9 Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie, zarówno więcierze jak i podrywki stanowią rybackie narzędzia połowowe. Do poławiania ryb za ich pomocą wymagane jest posiadanie uprawnienia do rybactwa. Nie jest w tym zakresie wystarczająca karta wędkarska, poza przypadkiem opisanym w art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o rybactwie śródlądowym. Przepis ten dopuszcza bowiem pozyskiwanie ryb na przynętę (tzw. żywca) za pomocą podrywki wędkarskiej, w czasie i miejscu prowadzenia amatorskiego połowu ryb za pomocą wędki.

Sąd dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie uznał, że oskarżony R. L. zrealizował przedmiotowe znamiona zarzucanego mu występku, lecz jednocześnie nie wyczerpał ich w zakresie strony podmiotowej. Zdaniem sądu oskarżony działając bowiem nieumyślnie, posłużył się w dniu 04 maja 2018r. rybackim narzędziem połowowym o cechach pozwalających zakwalifikować je jako więcierz.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do oceny charakteru sieci, która został zakupiona przez oskarżonego a następnie przez niego użyta w czasie zarzucanego mu czynu, wskazać należy, że posiada ona cechy, które nie pozwalają uznać jej za podrywkę wędkarską. Podstawa tegoż urządzenia, będąca siecią, spełnia co prawda wymogi określone w § 11 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie, gdyż jej powierzchnia nie przekracza wymiarów 1m x 1m, zaś wielość oczek nie jest mniejsza niż 5 mm. Zarazem jednak posiada cechy które powodują, że funkcjonuje ona podobnie do więcierza, który stanowi pułapkę na ryby w kształcie cylindra zwykle około dwumetrowej długości, zrobioną z obręczy drewnianych na których rozpięta jest wiklina lub tkanina sieciowa, czasami z przegrodą w środku (zob. (...) Narzędzie, którym posługiwał się R. L. ma bowiem kształt parasolki z zabudowanymi bokami, w których umieszczone są lejkowate otwory, które de facto uniemożliwiają swobodny przepływ na zewnątrz ryb po wpłynięciu do środka. Okoliczność ta dyskwalifikuje to urządzenie jako podrywkę wędkarską, której sama nazwa wskazuje, że służy ona do dokonywania połowu w określony sposób. Polega on bowiem na podrywaniu sieci, o opisanych wcześniej wymiarach, do góry, w momencie kiedy przepływa nad nią swobodnie ryba, w celu jej pozyskania. Urządzenie zatrzymane oskarżonemu nie wymaga stosowania takiej techniki, gdyż wystarczające jest umieszczenie go w wodzie i oczekiwanie na wpłynięcie żywca, który nie ma następnie możliwości ucieczki z sieci.

Stwierdzając powyższe sąd jednocześnie uznał, że oskarżony działał nieumyślnie dokonując połowu ryb za pomocą narzędzia, do którego nie posiadał uprawnienia. Zdaniem sądu ustalone okoliczności sprawy wskazują bowiem na działanie przez R. L. w błędzie co do znamienia zarzucanego mu czynu w postaci charakteru użytej przez niego sieci. Oskarżony jak wynika z jego konsekwentnych wyjaśnień był bowiem przekonany, że posługuje się podrywką wędkarską, do czego był uprawniony. Powyższe stwierdzenie znajdowało potwierdzenie w przytoczonych przez R. L. okolicznościach zakupu sieci, która była anonsowana na stronie legalnie działającego sklepu internetowego jako podrywka. Dodatkowo wersję oskarżonego uprawdopodabniają zeznania świadka K. W.. Świadek ten dokonując kontroli R. L. podał, że oskarżony nie ukrywał się z przedmiotową siecią, „w ogóle nie był świadomy. Zakupił w dobrej intencji, że będzie miał dobre narzędzie do łapania żywca” (k. 52v a.s.)

Ustalając działanie przez R. L. w błędzie wskazać należy, że stanowi on rozbieżność między rzeczywistością a wyobrażeniem o niej, czyli błąd to mylne wyobrażenie o rzeczywistości. Błąd określony w art. 28 § 1 k.k. oznacza mylne wyobrażenie o okolicznościach faktycznych stanowiących przedmiotowe znamię czynu zabronionego. Taki błąd może mieć postać urojenia okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego, a zatem polegać na urojeniu sobie nieistniejącego fragmentu rzeczywistości, lub postać nieświadomości istniejących okoliczności, czyli nieświadomości co do istniejącego fragmentu rzeczywistości. Błąd co do ustawowych znamion czynu zabronionego bez wątpienia wyłącza możliwość umyślnego popełnienia czynu zabronionego, ale tym samym uchyla winę umyślną. Wynika to wyraźnie z treści art. 9 § 1 k.k. Błąd usprawiedliwiony co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego, jak stanowi art. 28 § 1 k.k. powoduje, że sprawca nie popełnia przestępstwa. Z brzmienia tego przepisu interpretowanego a contrario wynika, że popełnia przestępstwo, czyli zawiniony czyn zabroniony, kto działa w nieusprawiedliwionym błędzie co do ustawowych znamion czynu zabronionego. Taki czyn zawsze będzie jednak tylko przestępstwem nieumyślnym, oczywiście tylko wówczas, gdy występek nieumyślny przewidziany jest w ustawie karnej (art. 8 k.k.). Nieusprawiedliwiony błąd sprawcy co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego ustawowych znamion czynu zabronionego jest więc podstawą przyjęcia nieumyślności i punktem wyjścia do postawienia zarzutu popełnienia czynu nieumyślnego, czyli przypisania mu winy. (tak A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2018).

Mając powyższe na uwadze sąd uznał, że R. L. działał w błędzie co do

charakteru używanego przez niego w dniu 04 maja 2018r. narzędzia rybackiego. Zdaniem sądu błąd ten był jednocześnie nieusprawiedliwiony, gdy oskarżony przy dołożeniu należytej staranności mógł go uniknąć, np. analizując dyskusje odnośnie tego typu narzędzi na wędkarskich portalach internetowych czy też po prostu zasięgając informacji w organach zajmujących się ochroną wód. R. L. tego jednakże nie uczynił a brak jest jednocześnie danych pozwalających przyjąć, że przewidywał i godził się na to, że może dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 27c ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18.04.1985r. o rybactwie śródlądowym. Wręcz przeciwnie stwierdził on w sposób wiarygodny, że gdyby miał wątpliwości co do legalności sieci, to w ogóle by jej nie zakupił i nie użył. Z tych też powodów, sąd uznał, że oskarżony działał nieumyślnie, co powoduje brak możliwości przypisania mu popełnienia zarzucanego czynu a w konsekwencji skutkuje wydaniem wyroku uniewinniającego.

Orzekając o kosztach procesu sąd na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. obciążył nimi Skarb Państwa.

SSR Radosław Gluza