Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 23 czerwca 2015r., 08 października 2015r., 29 października 2015r., 12 listopada 2015r. w Ś.

sprawy

M. P. (P.)

syna K. i B. z d. Z.

ur. (...) w J.

obwinionego o to, że:

w dniu 23 listopada 2014r. około godz. 8.00 w C. gm. Ś. z posesji nr (...) wspólnie i w porozumieniu z P. R. (1) dokonał kradzieży roweru turystycznego o wartości około 200 zł na szkodę Z. B. (1),

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.;

orzeka:

I.  uznaje obwinionego M. P. za winnego tego, że w dniu 23 listopada 2014r., około godz. 8.00 w C. gm. Ś., z posesji nr (...), wspólnie i w porozumieniu z P. R. (1), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia roweru turystycznego o wartości około 200 zł na szkodę Z. B. (1), tj. popełnienia wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 zł (trzystu złotych);

II.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. i art. 17 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. opłatach w sprawach karnych, zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 listopada 2014r. około godz. 08.00 obwiniony M. P. wraz z kolegą P. R. (2) zostali przywiezieni przez patrol Policji do C.. Tam wysiedli i udali się pieszo do D..

Dowód:

częściowo wyjaśnienia obwinionego M. P., k. 10, nośnik z zapisem k. 98,

częściowo zeznania świadka P. R., nośnik z zapisem k. 98,

zeznania świadka Z. B. (1), k. 6, nośnik z zapisem k. 117.

Gdy przechodzili obok posesji nr (...) w C., P. R. (2) zauważył oparty o budynek rower turystyczny należący do Z. B. (1), o wartości około 200 zł. Mężczyźni postanowili go zabrać i obaj weszli na posesję.

Dowód:

zeznania świadka K. W., k. 9, nośnik z zapisem k. 98,

zeznania świadka Z. B. (1), k. 6, nośnik z zapisem k. 117,

częściowo zeznania świadka P. R., nośnik z zapisem k. 98,

częściowo wyjaśnienia obwinionego M. P., k. 10, nośnik z zapisem k. 98.

P. R. (2) zadzwonił dzwonkiem przy drzwiach wejściowych aby sprawdzić czy w domu jest ktoś z mieszkańców. Z uwagi na to, że nikt nie wyszedł, P. R. (2) zabrał rower spod ściany. Następnie usiadł na siodełku, zaś M. P. zajął miejsce z tyłu na bagażniku i razem odjechali w kierunku swojego miejsca zamieszkania.

Dowód:

zeznania świadka K. W., k. 9, nośnik z zapisem k. 98,

częściowo zeznania świadka P. R., nośnik z zapisem k. 98,

częściowo wyjaśnienia obwinionego M. P., k. 10, nośnik z zapisem k. 98.

W D. M. P. postawił rower z tyłu podwórka. Po około miesiącu czasu M. P. i P. R. (2) oddali rower Z. B. (1), po tym gdy dowiedzieli się o wszczęciu przez Policję postępowania w sprawie jego kradzieży.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia obwinionego M. P., k. 10, nośnik z zapisem k. 98,

częściowo zeznania świadka P. R., nośnik z zapisem k. 98,

zeznania świadka Z. B. (1), k. 6, nośnik z zapisem k. 117.

Obwiniony M. P. ma 23 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Obwiniony jest z zawodu mechanikiem pojazdów samochodowym, nigdzie nie pracuje, pozostaje na utrzymaniu matki.

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego M. P., k. 10, nośnik z zapisem k. 98.

M. P. od kilku lat odurza się pochodnymi kanabinoli i okazjonalnie amfetaminą, jest obecnie chory psychicznie w rozumieniu psychozy. Choroba ta nie występowała u obwinionego w czasie popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu, nie miał on motywacji psychotycznej. T. c. M. P. nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej ani w stopniu znacznym ograniczonej zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód:

opinia sądowo – psychiatryczna, k. 74 – 76.

M. P. był uprzednio dwukrotnie karany sądownie za przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. i art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania.

Dowód:

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 15.

Obwiniony M. P. w toku całego postępowania nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył zmienne wyjaśnienia. I tak w trakcie przesłuchania na Policji oświadczył, że w czasie zdarzenia był pijany i niewiele pamięta. Dodał przy tym, że wraz z P. R. (2) znalazł rower w trawie przy drodze przed D., który schował następnie do szopy i po kilku dniach oddał pokrzywdzonemu. Podczas przesłuchania na rozprawie wyjaśnił natomiast, że będąc w C. P. R. (2) powiedział mu, że idzie po rower do cioci i gdy po chwili nim przyjechał, wspólnie odjechali w stronę D.. Dodał, że oddali rower pokrzywdzonemu po tym jak przyjechała Policja.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalenia stanu faktycznego sąd poczynił przede wszystkim w oparciu o zeznania świadków K. W. i Z. B. (2) co do których wiarygodności nie było jakichkolwiek wątpliwości. Szczególnie wartościowa pozostawała dla sądu relacja K. W., która jako naoczny świadek zdarzenia, w sposób konsekwentny, spójny i logiczny opisała jego przebieg.

Odnosząc się z kolei do wyjaśnień obwinionego M. P. oraz zeznań świadka P. R. (2), sąd wziął je pod uwagę wyłącznie w tej części, w której dawały się one pogodzić ze wskazanymi na wstępie dowodami, co do których wiarygodności sąd nie miał jakichkolwiek wątpliwości. Zajmując powyższe stanowisko, sąd miał na uwadze niekonsekwencję obwinionego w opisie zdarzenia na poszczególnych etapach postępowania, jak też nielogiczny charakter relacji złożonych przez niego oraz P. R. (2) na rozprawie. W ocenie sądu wynikająca z nich wersja zdarzenia nie daje się pogodzić z zasadami doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania i stanowi wyłącznie próbę poprawienia sytuacji procesowej obwinionego. Powyższe jest tym bardziej uzasadnione gdy weźmie się pod uwagę fakt uprzedniego prawomocnego ukarania P. R. (2) za powyższy czyn.

Jako niemające większego znaczenia w sprawie sąd ocenił zeznania świadka B. K., która nie posiadała wiedzy co do istotnych okoliczności zdarzenia.

Ustalając stan faktyczny sąd wziął natomiast pod uwagę dowody o charakterze materialnym, wymienione w pierwszej części uzasadnienia. Sąd dał im wiarę jako w pełni wypełniającym wymogi stawiane takim dowodom oraz nie znajdując żadnych podstaw do podważenia ich wiarygodności. Powyższe dotyczyło w szczególności opinii biegłej z zakresu psychiatrii A. J.. Odnosząc się do uzyskanej opinii, sąd stwierdził, że jest ona pełna, jasna i czytelna, zaś jej wnioski końcowe znajdują oparcie w analizie dokonanej przez biegłą.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów, sąd uznał M. P. za winnego dokonania kradzieży roweru na szkodę Z. B. (1) we współdziałaniu z P. R. (2), tj. wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. Zdaniem sądu ustalone okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują na to, że obwiniony wspólnie i w porozumieniu ze P. R. (2) dopuścił się zaboru w celu przywłaszczenia przedmiotowego jednośladu. Powyższe wynika przede wszystkim z zeznań świadka K. W., która opisała sposób zachowania obu mężczyzn, a dodatkowo potwierdza to fakt zatrzymania roweru przez obwinionego przez okres prawie miesiąca i jego zwrot pokrzywdzonemu dopiero w wyniku czynności podjętych przez Policję. Ustalone okoliczności wykluczają zdaniem sądu zakwalifikowanie działania obwinionego wyłącznie jako stanowiącego wykroczenie z art. 127 k.w.

Czyn M. P. był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające jego winę ani bezprawność.

Wymierzając M. P. karę za popełnione wykroczenie, sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 33 § 1 i 2 k.w., uwzględniając okoliczności zaistniałego czynu, jak też właściwości i warunki osobiste obwinionego. Sąd uznał, że karą adekwatną w niniejszym przypadku jest kara grzywny w wysokości 300 zł i karę tę mu wymierzył.

Mając na uwadze sytuację majątkową obwinionego sąd zwolnił go z kosztów sądowych.

SSR Radosław Gluza