Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Stanisława Kwapińska

przy udziale prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 21 marca 2014 r., 18 kwietnia 2014 r.

sprawy S. W.

syna J. i Z. z d. N.

ur. (...) w Z.

oskarżonego o to, że

w dniu 8 maja 2013 roku na terenie zbiornika wodnego w M. naruszył zakaz określony w art. 8 ust. 1 pkt. 8 Ustawy o Rybactwie Śródlądowym, w ten sposób, że dokonał połowu ryb z gatunku karp o łącznej wadze 10,8 kg i wartości 13,50 zł oraz z gatunku leszcz o łącznej wadze 26,2 kg i wartości 12,40 zł za pomocą wędki uzbrojonej w narzędzia kaleczące typu kotwiczka, czym działał na szkodę Zarządu Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego we W.,

tj. o przestępstwo z art. 27c ust.1 pkt. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985r. o Rybactwie Śródlądowym;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego S. W. za winnego tego, że w dniu w dniu 08 maja 2013 roku na terenie zbiornika wodnego w M., dokonał połowu ryb z gatunku karp o łącznej wadze 10,8 kg i wartości 145,80 zł oraz z gatunku leszcz o łącznej wadze 26,2 kg i wartości 324,88 zł za pomocą narzędzia kaleczącego, tj. wędki uzbrojonej w dwie kotwice, czym działał na szkodę Polskiego Związku Wędkarskiego O. we W., tj. popełnienia przestępstwa z art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 o rybactwie śródlądowym i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł (dziesięciu złotych);

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu S. W. , na poczet wymierzonemu mu kary grzywny, okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 08 maja 2013r. do dnia 09 maja 2013r., co odpowiada dwóm stawkom dziennym grzywny;

III.  na podstawie art. 27c ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym orzeka przepadek dowodu rzeczowego w postaci wędki nasadowej 2-częściowej z napisem (...) wraz z kołowrotkiem z napisem (...) z nawiniętą linką oraz dwoma kotwicami i ciężarkiem ołowianym, ujętego w wykazie dowodów rzeczowych, na k. 54 pod poz. 1, przechowywanego w magazynie dowodów rzeczowych Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej;

IV.  na podstawie art. 27c ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym orzeka w stosunku do oskarżonego S. W. środek karny w postaci przekazania Karty Wędkarskiej (...), wyd. przez Prezydenta Miasta W., do depozytu sądowego na okres nie krótszy niż 12 miesięcy, licząc od dnia 08 maja 2013r., do czasu złożenia przez oskarżonego ponownego egzaminu z wynikiem pozytywnym;

V.  na podstawie art. 27c ust. 3 pkt 1 lit b ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym orzeka wobec oskarżonego S. W. środek karny w postaci nawiązki na rzecz Polskiego Związku Wędkarskiego O. we W. w kwocie 2353,40 zł (dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt trzy złote czterdzieści groszy);

VI.  na podstawie art. 27 c ust. 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym orzeka o podaniu wyroku do publicznej wiadomości, poprzez wywieszenie na tablicy ogłoszeń w siedzibie Urzędu Miejskiego w W. przez okres 2 (dwóch) tygodni, na koszt oskarżonego;

VII.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego S. W. kosztami postępowania, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 130 zł i na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49 poz. 223 z późn. zm.) wymierza mu opłatę w kwocie 150 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Na początku maja 2013 roku na terenie zalanych łąk przy ujściu rzeki B. do Z. M. odbywało się tarło ryb. W tym czasie do funkcjonariuszy Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Rybackiej we W. zaczęli wpływać telefoniczne informacje o osobach, które wykorzystywały ten fakt i dokonywały połowu ryb narzędziami kaleczącymi.

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka K. K., k. 94 – 95.

W dniu 08 maja 2013r. strażnicy (...) we W. - A. N. i K. K. wraz z funkcjonariuszami Komisariatu Wodnego Komendy Wojewódzkiej Policji we W. - P. K. i K. G., udali się radiowozem policyjnym na patrol w rejon zbiornika wodnego M.. Po przybyciu na miejsce około godz. 16.00 A. N. wysiadł w pobliżu przepompowni, natomiast towarzyszący mu funkcjonariusze objechali zbiornik dookoła i stanęli na drodze gruntowej w pobliżu miejscowości C..

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka K. K., k. 94 – 95,

zeznania świadka P. K., k. 95 – 96,

zeznania świadka K. G., k. 55 – 56, 93 – 94.

A. N. udał się pieszo w pobliże zalanych łąk, a następnie w celu prowadzenia obserwacji wszedł na rosnące tam drzewo, na wysokość około 15 metrów. Po zajęciu tej pozycji zaczął lustrować okolicę przy użyciu lornetki służbowej. W tym czasie na terenie zalanych traw należących do zbiornika wodnego w M., znajdowało się kilkanaście osób, które poławiały ryby. Wśród nich był oskarżony S. W., który przyjechał wcześniej na miejsce swoim samochodem m-ki M. (...) nr rej. (...).

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka K. K., k. 94 – 95,

zeznania świadka P. K., k. 95 – 96,

zeznania świadka K. G., k. 55 – 56, 93 – 94,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. W., k. 25, 79 – 80.

Oskarżony zajmował pozycję w okolicach miejscowości D., miał ubrane wodery i dokonywał połowu ryb brodząc w wodzie. S. W. korzystał z wędki z kołowrotkiem z linką, do której były zamocowane dwie kotwice rybackie oraz ołowiany ciężarek. Oskarżony wypatrywał plusków na wodzie, świadczących o tym, że znajduje się tam ryba na tarlisku, po czym zanurzał w tym miejscu zestaw, ściągał linkę a następnie energicznie przycinał wędką, próbując w ten sposób zahaczyć rybę. A. N. widząc przez lornetkę zachowanie oskarżonego, które wskazywało na popełnienie przestępstwa, skupił się na obserwacji jego osoby, pozostawiając innych wędkarzy, którzy nie mieli takich zestawów kaleczących. Następnie zawiadomił o sytuacji kolegów z patrolu i polecił im aby oczekiwali na jego sygnał do dokonania zatrzymania oskarżonego. Po informacji A. N. również P. K. i K. G. podjęli obserwację zachowania oskarżonego przez lornetkę służbową.

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka K. K., k. 94 – 95,

zeznania świadka P. K., k. 95 – 96,

zeznania świadka K. G., k. 55 – 56, 93 – 94.

W czasie obserwacji prowadzonej przez A. N. z odległości, która wahała się od 80 do 200 metrów, oskarżony S. W. wielokrotnie energicznymi szarpnięciami zahaczał ryby za różne części ciała. Następnie wyciągał je na powierzchnię i wkładał do dwóch siatek zanurzonych w wodzie. Część ryb przed ich wyjęciem odczepiała się do kotwic.

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka K. K., k. 94 – 95,

zeznania świadka P. K., k. 95 – 96,

zeznania świadka K. G., k. 55 – 56, 93 – 94.

S. W. przez jakiś czas próbował dokonywać połowu ryb przy pomocy innej wędki, metodą spławikową, lecz nie złowił w ten sposób żadnej ryby, wobec czego powrócił do zestawu uzbrojonego w kotwice. S. W. złowił łącznie trzy sztuki karpi o wadze 10,8 kg i wartości 145,80 zł oraz piętnaście sztuk leszczy o wadze 26,2 kg i wartości 324,88 zł.

Dowód :

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka M. M. (3), k. 92 – 93,

protokół przeszukania pojazdu, k. 12 – 14,

pokwitowania odbioru ryb, k. 11.

Po zakończonym połowie oskarżony pozostawił ryby w siatkach zanurzonych w wodzie i podjechał autem do koryta rzeki B., w okolicy mostu drogowego. Tam przy pomocy wiadra napełnił wodą z rzeki zbiornik, który znajdował się w jego samochodzie. Następnie S. W. powrócił na miejsce połowu i wyjął z wody złapane uprzednio ryby a następnie przesypał je do pojemnika.

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka K. K., k. 94 – 95,

zeznania świadka P. K., k. 95 – 96,

zeznania świadka K. G., k. 55 – 56, 93 – 94.

W tym momencie A. N. dał znak funkcjonariuszom, którzy znajdowali się w radiowozie, aby dokonali zatrzymania oskarżonego. K. K. wraz z P. K. i K. G. w krótkim czasie podjechali do samochodu S. W.. Po tym jak funkcjonariusze Policji ujawnili w pojeździe oskarżonego wędkę zaopatrzoną w kotwice oraz ryby znajdujące się w zbiorniku, które posiadały głębokie krwawiące rany, dokonali jego zatrzymania. Oskarżonemu, poza rybami została zatrzymana wędka nasadowa 2-częsciowa z napisem (...) wraz z kołowrotkiem z napisem (...) wraz z nawiniętą linką oraz dwoma kotwicami i ciężarkiem ołowianym przy pomocy której dokonywał nielegalnego połowu a ponadto karta wędkarska nr 119/99 wydana przez Prezydenta Miasta W..

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka K. K., k. 94 – 95,

zeznania świadka P. K., k. 95 – 96,

zeznania świadka K. G., k. 55 – 56, 93 – 94,

protokół przeszukania pojazdu, k. 12 – 14.

Ryby zatrzymane od oskarżonego zostały przekazane przez A. N. do Ośrodka (...) Polskiego Związku Wędkarskiego w miejscowości S., gdzie zostały zutylizowane.

Dowód:

zeznania świadka A. N., k. 4, 9, 80 – 82,

zeznania świadka M. M. (3), k. 92 – 93,

pokwitowania odbioru ryb, k. 11.

Oskarżony S. W. od 1983r. jest członkiem Polskiego Związku Wędkarskiego. W 2013r. posiadał zezwolenie na amatorski połów ryb wędką, wydane przez O. (...) z siedzibą w O..

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. W., k. 25, 79 – 80,

kserokopia legitymacji członkowskiej (...), k. 27 – 34,

karta wędkarska nr (...).

S. W. ma 47 lat, jest rozwiedziony, posiada na utrzymaniu troje dzieci. Oskarżony prowadzi działalność gospodarczą (...) w W. osiągając miesięcznie około 3.000 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. W., k. 25, 79 – 80,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 50.

Oskarżony S. W. będąc przesłuchany w charakterze podejrzanego nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Podczas rozprawy głównej S. W. ponownie zaprzeczył stawianemu mu zarzutowi i złożył wyjaśnienia. Oskarżony podał, że od kilkunastu lat jest prześladowany przez Państwową Straż Rybacką, m.in. z powodu skarg jakie kierował w stosunku do zatrudnionych w niej strażników. Wyjaśnił, że w dniu zatrzymania łowił zwykłą wędką, zaś duża liczba złapanych ryb wynikała z jego częstej obecności na tym zbiorniku, z tego, że wie jak nęcić rybę. Dodał iż wędka która została mu odebrana przez funkcjonariuszy służy do połowu na morzu i stanowiła jedną z kilku wędek, jakie zawsze znajdują się w jego pojeździe. Oskarżony wyjaśnił dlaczego nie podawał wcześniej tych okoliczności podczas przesłuchania na Policji, wskazując „Ja chciałem być oskarżony w tej sprawie, bo chciałem przedstawić tą sprawę, bo chciałem pokazać jak wygląda wędkarstwo na zbiorniku M. i nie tylko” (k. 80v).

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd miał na uwadze zgromadzone w toku postępowania dowody o charakterze osobowym i materialnym.

Spośród tej pierwszej grupy dowodów, sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków A. N., K. K., P. K. i K. G.. Sąd dając wiarę zeznaniom tychże świadków uwzględnił ich spójny i logiczny charakter, jak też to, że nie zawierały sprzeczności, które powodowałyby osłabienie ich wartości dowodowej. Ponadto korespondowały one z innymi dowodami stanowiącymi podstawę ustaleń faktycznych w sprawie, a w tym w szczególności znajdowały potwierdzenie w zgromadzonych dowodach o charakterze materialnym. Również bezpośrednia ocena świadków na rozprawie nie dała jakichkolwiek podstaw do podważenia wiarygodności ich zeznań. Spośród zeznań wymienionych świadków szczególnie istotne znaczenie miała relacja złożona przez A. N.. Świadek ten prowadził obserwację oskarżonego z niedużej odległości, posługując się lornetkę, co umożliwiło mu dokładne zarejestrowanie nie tylko sposobu zachowania S. W., ale również dobre przyjrzenie się zestawowi wędkarskiemu jakim oskarżony posługiwał się łowiąc ryby.

W ten sam sposób sąd ocenił również zeznania świadka M. M. (3), który złożył wiarygodną relację, przedstawiając znane mu okoliczności zaistniałego zdarzenia.

W zakresie dokonanych ustaleń faktycznych, sąd oparł się ponadto na dowodach o charakterze materialnym, wymienionych w pierwszej części uzasadnienia. Sąd dał im wiarę jako w pełni wypełniającym wymogi stawiane takim dowodom oraz nie znajdując żadnych podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Odnosząc się z kolei do wyjaśnień złożonych przez oskarżonego S. W. sąd wziął je pod uwagę jedynie w zakresie, w jakim pokrywały się one z dowodami uznanymi przez sąd za wiarygodne, traktując je w pozostałej części wyłącznie za wyraz przyjętej przez niego linii obrony. Oceniając negatywnie wyjaśnienia oskarżonego sąd miał na uwadze przede wszystkim to, że pozostawały one sprzeczne z zeznaniami świadków A. N., K. K., P. K. i K. G.. Również duża ilość ryb ujawnionych w jego pojeździe oraz stan w jakim się one znajdowały poddaje w wątpliwość twierdzenia oskarżonego, iż dokonywał połowu wyłącznie metodą spławikową przy pomocy wędki uzbrojonej w haczyk. Uznaniu za wiarygodną wersji oskarżonego, sprzeciwia się także jego zachowanie po zatrzymaniu w dniu 08 maja 2013r. S. W. wskazując na to, że dokonywał połowu w legalny sposób, a postawiony mu zarzut kłusownictwa rybackiego pozostaje całkowicie bezpodstawny, w żaden sposób nie dyskutował z funkcjonariuszami, nie kwestionował wykonywanych wobec niego czynności. Podobnie zachował się również w trakcie przesłuchania w charakterze podejrzanego na Komisariacie Policji w K., gdzie oświadczył jedynie, że nie przyznaje się do zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień, bez próby wytłumaczenia zaistniałej sytuacji. Powyższe pozostaje o tyle niezrozumiałe, gdy weźmie się pod uwagę późniejsze twierdzenia oskarżonego, zgodnie z którymi miał paść ofiarą intrygi ze strony strażników Państwowej Straży Rybackiej.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego S. W. w zakresie przypisanego mu występku z art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym nie budzą wątpliwości.

Zgodnie z powołanym przepisem grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 podlega ten, kto narusza zakaz określony w art. 3i, art. 8 ust. 1 pkt 6-10 i ust. 2, art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 11, art. 14. W myśl art. 8 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym zabrania się połowu ryb narzędziami kaleczącymi, z wyjątkiem sznurów hakowych, pęczków hakowych, haczyka wędki i harpuna kuszy.

Ustalając popełnienie przez S. W. wskazanego powyżej występku, sąd miał na uwadze to, że oskarżony działając umyślnie, wbrew dyspozycji art. 8 ust. 1 pkt 8 ustawy o rybactwie śródlądowym, dokonał w dniu 08 maja 2013r., na terenie zbiornika wodnego w M., połowu ryb przy pomocy narzędzia kaleczącego, tj. wędki uzbrojonej w dwie kotwice. Opierając się na opisanych na wstępie dowodach, po dokonaniu ich uprzedniej oceny zgodnie z art. 7 k.p.k., sąd uznał, że jednoznacznie wskazują one na popełnienie przez oskarżonego przypisanego mu przestępstwa. Zajmując powyższe stanowisko sąd nie podzielił poglądu obrońcy oskarżonego. zgodnie z którym wiarygodność zgromadzonego materiału dowodowego niweczy fakt, iż nie doszło do zarejestrowania popełnienia przestępstwa przez oskarżonego za pomocą urządzeń audiowizualnych. W tym zakresie wskazać należy przede wszystkim, że jak wynika z zeznań funkcjonariuszy nie mieli oni możliwości dokonania takiego utrwalenia z powodu braku odpowiedniego sprzętu. Takiego wymogu nie wprowadzają także przepisy obowiązującego prawa. Bez znaczenia dla uznania sprawstwa oskarżonego był również fakt, że osoba S. W. była znana strażnikom (...), którzy brali udział w interwencji w dniu 08 maja 2013r. Sąd nie dopatrzył się bowiem okoliczności, które przemawiałyby za uznaniem, że oskarżony padł ofiarą pomówienia ze strony wskazanych funkcjonariuszy.

Przypisując oskarżonemu popełnienie przestępstwa z art. 27c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym sąd dokonał częściowej modyfikacji w stosunku do opisu zawartego w zarzucie aktu oskarżenia. Mianowicie sąd określił w sposób prawidłowy wartość złowionych przez oskarżonego w nielegalny sposób ryb, gdzie w akcie oskarżenia wskazano jedynie cenę za jeden kilograma leszcza i karpia.

Czyn oskarżonego był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające winę oskarżonego ani bezprawność jego zachowania

Sąd wymierzając oskarżonemu karę grzywny baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna wobec niego osiągnąć. Sąd wziął pod uwagę dyrektywę sądowego wymiaru kary, iż najpierw należy rozważyć możliwość zastosowania środka najłagodniejszego i dopiero w przypadku, gdyby środek ten nie był wystarczający z punktu widzenia celów kary określonych w art. 53 k.k., stosować ewentualnie środek surowszy. Sąd uznał, za karę adekwatną wobec oskarżonego, karę grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych. Kara o charakterze wolnościowym w postaci grzywny wymierzona oskarżonemu, jak i jej rozmiar, czynią w ocenie sądu zadość celom jakie ustawodawca przewidział w art. 53 k.k. Określając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 zł, sąd miał na uwadze treść art. 33 § 3 k.k., zgodnie z którym ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. W ocenie sądu ustalona wysokość stawki dziennej grzywny czyni zadość wskazanym w art. 33 § 3 k.k. wytycznym, i pozostaje w związku z wysokością dochodów miesięcznych oskarżonych.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej mu kary grzywny okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 08.05.2013r. do 09.05.2013r., który odpowiada dwóm stawkom dziennym grzywny (zatrzymanie nie przekroczyło 24 godzin).

W pkt III wyroku sąd na podstawie art. 27c ust. 3 pkt 2 ustawy o rybactwie śródlądowym orzekł przepadek przedmiotów, które służyły oskarżonemu do popełnienia przestępstwa.

W pkt IV wyroku sąd, kierując się art. 27c ust. 3 pkt 3 ustawy o rybactwie śródlądowym, orzekł wobec S. W. środek karny w postaci przekazania do depozytu sądowego odebranej mu karty wędkarskiej, na okres nie krótszy niż 12 miesięcy, do czasu złożenia przez oskarżonego ponownego egzaminu z wynikiem pozytywnym. Przyjmując wskazany okres, sąd jednocześnie ustalił jego bieg począwszy od dnia 08.05.2013r., kiedy to doszło do zatrzymania kary wędkarskiej oskarżonemu.

W pkt V wyroku, zgodnie z art. 27c ust. 3 pkt 1 lit b ustawy o rybactwie śródlądowym, orzeczono wobec oskarżonego nawiązkę na rzecz uprawnionego do rybactwa – Polskiego Związku Wędkarskiego O. we W.. Sąd ustalił ją w minimalnej wysokości, tj. pięciokrotnej wartości przywłaszczonych przez oskarżonego ryb (5x470,68 zł).

Stosownie do dyspozycji art. 27c ust. 2 ustawy o rybactwie śródlądowym sąd w pkt VI wyroku orzekł o podaniu wyroku do publicznej wiadomości, ustalając sposób wykonania tego środka adekwatnie do czynu oskarżonego i jego miejsca zamieszkania.

Sąd nie orzekał wobec oskarżonego środka karnego wskazanego w art. art. 27c ust. 3 pkt 4 przedmiotowej ustawy - w postaci zakazu składania oferty do konkursu ofert na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego. W tym zakresie sąd miał na uwadze to, że środek ten jest obligatoryjny jedynie wobec osób, które nie tylko zostały skazane za jedno z przestępstw określonych w ust. 1 tego przepisu, ale także osoba taka musi należeć do kręgu osób uprawnionych do rybactwa w myśl art. 4 tej ustawy lub też z okoliczności konkretnej sprawy wynikać, że może ubiegać się o zawarcie umowy o użytkowanie obwodu rybackiego. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.03.2013r., sygn. akt III KK 429/12).

Na podstawie art. 627 k.p.k. sąd obciążył oskarżonego S. W. kosztami postępowania, a w tym zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa, uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 130 zł (zapytanie do K. – 50 zł, ryczałt za doręczenia pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym – 40 zł, ryczałt za przechowywanie dowodów rzeczowych – 40 zł). Ponadto sąd wymierzył oskarżonemu opłatę sądową w wysokości przewidzianej ustawą z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych, tj. stanowiącą 10% orzeczonej kary grzywny.

SSR Radosław Gluza