Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Stanisława Kwapińska

przy udziale prokuratora ---

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 13 marca 2014 r.

sprawy J. S. (S.)

syna M. i T. zd. N.,

ur. (...) we W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 16 października 2013 roku na drodze publicznej na ulicy (...) w miejscowości S., gm. K., kierował samochodem osobowym C. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.:

orzeka:

I.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego J. S. na okres 2 (dwóch) lat próby;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k. orzeka od oskarżonego J. S. świadczenie pieniężne w kwocie 2.000 zł (dwóch tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

III.  na podstawie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego kosztami procesu, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 90 zł. tytułem zwrotu wydatków sądowych poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie i na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 100 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 października 2013 roku oskarżony J. S. obsługiwał klientów w barze jego konkubiny, znajdującego się przy ul. (...) w S.. W czasie pracy około godz. 22:00 - 23:00, oskarżony wypił dwa piwa. Około godz. 0.40 J. S. udał się do swojego miejsca zamieszkania, na ul. (...) w S.. Oskarżony prowadził samochód osobowy marki C. (...) o nr rej. (...).

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego J. S., k. 12 – 13, 44v.

Jadąc ulicą (...)w miejscowości S., na wysokości nr (...), J. S.został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy policji. Z uwagi na wyczuwalną woń alkoholu, oskarżony został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu elektronicznym urządzeniem kontrolno – pomiarowym. Badanie wykazało u J. S.wynik wynoszący: 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu - o godz. 00:45 oraz 0,29 mg/l - o godz. 01:02.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego J. S., k. 14 – 12, 44v,

zeznania świadka M. A., k. 27 – 28,

protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, k. 2.

Oskarżony J. S. ma 25 lat, pozostaje w nieformalnym związku, na swoim utrzymaniu ma syna w wieku 5 lat. J. S. jpomaga konkubinie w prowadzeniu baru w S., z czego uzyskuje dochody w wysokości 1.500 zł miesięcznie. Oskarżony nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. J. S. nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego J. S., k. 14 – 12, 44v,

informacja z K., k. 26,

notatka urzędowa w trybie art. 213 § 1 k.p.k., k. 17.

Oskarżony J. S. zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i na rozprawie głównej, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, opisując jego okoliczności. Oskarżony wyraził skruchę za popełniony czyn.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując powyższych ustaleń Sąd Rejonowy oparł się przede wszystkim na wyjaśnieniach oskarżonego, konsekwentnie przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu i opisującego jego okoliczności, jak też na w pełni korespondujących z nimi zeznaniach świadka M. A. oraz dowodach o charakterze materialnym w postaci: protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, danych o karalności oskarżonego oraz notatki urzędowej z ustaleń dotyczących osoby oskarżonego.

W oparciu o przeprowadzony w sprawie przewód sądowy, sąd uznał, że sprawstwo oskarżonego J. S. w zakresie zarzucanego mu czynu, nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Zachowanie oskarżonego opisane w części wstępnej wyroku było zawinione i wypełniało znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. Oskarżony bowiem w dniu 16 października 2013 r. na drodze publicznej, na ulicy (...) w miejscowości S., powiat (...), kierował samochodem m-ki C. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, mając 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dokonując ustaleń w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego w przedmiocie zarzuconego mu czynu, Sąd Rejonowy uznał za zasadne zastosowanie wobec oskarżonego środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego. W ocenie sądu w niniejszym przypadku zachodzą wszelkie przesłanki zastosowania tej instytucji – określonej w art. 66 k.k. W pierwszym rzędzie wskazać należy, iż nie budziły jakichkolwiek wątpliwości okoliczności popełnienia zarzuconego oskarżonemu czynu, który pozostaje zagrożony karą pozbawienia wolności nie przekraczającą lat 3. Stan faktyczny został bowiem ustalony w oparciu o wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego oraz znajdował dodatkowe potwierdzenie w dowodach o charakterze materialnym.

Równie niewątpliwy pozostawał fakt zawinienia po stronie oskarżonego. W tym zakresie sąd, mając na uwadze okoliczności popełnienia czynu, a przede wszystkim fakt spożycia przez J. S. niedużej ilości alkoholu, co powodowało, że jego zawartość w organizmie oskarżonego nie była wysoka, uznał iż stopień jego winy nie był znaczny.

Czyn jakiego dopuścił się oskarżony, pozostaje społecznie szkodliwym w stopniu wyższym niż znikomy. Niemniej jednak przy uwzględnieniu przesłanek określonych w art. 115 § 2 k.k. stwierdzić należy że nie jest on znaczny w rozumieniu art. 66 § 1 k.k. Na taką ocenę wskazanej przesłanki miała wpływ przede wszystkim zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego, która w niedużym stopniu przekroczyła próg 0,25 mg/l – rozgraniczający stan nietrzeźwości od stanu po użyciu alkoholu.

Wreszcie wskazać należy, iż po stronie oskarżonego występuje pozytywna przesłanka kryminologiczna. Nie był on dotąd karany sądownie za jakiekolwiek przestępstwa, a jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego. Oskarżony wyraził na rozprawie szczerą w ocenie sądu skruchę. Postawa oskarżonego wskazuje na to, że niniejsze postępowanie, stanowi dla niego wystarczającą nauczkę na przyszłość i nie popełni on ponownie przestępstwa.

Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy na podstawie art. 66 § 1 k.k. umorzył warunkowo postępowania karne wobec oskarżonego, oznaczając na podstawie art. 67 § 2 k.k. okres próby na 2 lata. Sąd uznał, że zastosowanie wskazanego środka probacyjnego w stosunku do oskarżonego będzie wystarczające dla zapobieżenia ponownemu popełnieniu przez niego czynu zabronionego. Nadto wyznaczenie okresu próby na 2 lata, zabezpieczy wychowawcze oddziaływanie wskazanego środka probacyjnego na oskarżonego. Reasumując, sąd uznał, że w sytuacji wystąpienia wszelkich przesłanek określonych w art. 66 § 1 k.k. zasadne pozostaje sięgnięcie po wskazany środek probacyjny, zamiast karanie oskarżonego.

Jednocześnie na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 2.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W ocenie sądu świadczenie pieniężne orzeczone wobec J. S., ma spełnić dwojaką funkcję jako instytucja o charakterze probacyjnym, znajdująca zastosowanie przy warunkowym umorzeniu postępowania. Przede wszystkim świadczenie to, winno stanowić względem jego osoby środek o oddziaływaniu wychowawczym, a nadto stanowić formę zadośćuczynienia interesowi publicznemu za popełniony czyn. Ustalając wysokość świadczenia pieniężnego w kwocie 2.000 zł, sąd miał na uwadze zdolności zarobkowe oskarżonego.

Umarzając warunkowo postępowanie karne wobec J. S. i stosując wskazany powyżej środek, sąd uznał, że nie jest celowe orzekanie wobec niego również zakazu prowadzenia pojazdów w oparciu o art. 67 § 3 k.k. W tym wypadku środek w postaci zakazu prowadzenia pojazdów nie jest obligatoryjny, gdyż stanowi narządzie o charakterze probacyjnym. Z uwagi na wyrażoną przez oskarżonego skruchę, jego wcześniejszą niekaralność oraz zastosowany środek probacyjny, wyprowadzić należy wniosek, że prowadzenie przez oskarżonego pojazdów mechanicznych w chwili obecnej nie zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Zaś względy wychowawcze nie wymagają orzeczenia wobec oskarżonego wskazanego środka. We wskazanych okolicznościach, gdy cele prewencyjne wobec oskarżonego mogą być spełnione przez opisane powyżej środki probacyjne, dodatkowe orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów pozostawałoby niezgodne z treścią art. 3 k.k. – tj. godziło w zasadę humanitarnego wymiaru kar i innych środków przewidzianych w kodeksie karnym.

Na podstawie art. 629 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. sąd zasądził od oskarżonego J. S. na rzecz Skarbu Państwa poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania uzasadnione wydatki obliczone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. 2003 r. nr 108 poz. 1026), w części związanej z jego sprawą. Na łączną kwotę zasądzoną od oskarżonego z tego tytułu w wysokości 90 zł składała się kwota: 50 zł – zapytania do K., oraz 40 zł za doręczenia w toku postępowania przygotowawczego i sądowego. Natomiast na podstawie art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 1973 r. Nr 27 poz. 152 z późn. zm.) sąd wymierzył oskarżonemu opłatę w wysokości 100 zł.

SSR Radosław Gluza

.