Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Agnieszka Chmielowiec

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 22 sierpnia 2013r., 01 października 2013r., 13 maja 2014 r. sprawy

sprawy (...)

syna J.i N.zd. G.

ur. (...) w Z.

obwinionego o to, że

w dniu 11 stycznia 2013 r. o godzinie 16:00 na autostradzie (...), na wysokości 137 km, gmina K. kierując samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) wraz z przyczepą ciężarową Boro nr rej. (...), wykonując manewr zmiany pasa ruchu z lewego na prawy nie ustąpił pierwszeństwa w wyniku czego zderzył się z samochodem marki R. (...) nr rej. (...), który jechał lewym pasem w tym samym kierunku, czynem spowodował szkodę na rzecz P. C., P. F. w wysokości około 2.000 zł,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.;

orzeka:

I.  uznaje obwinionego G. P. za winnego tego, że w dniu 11 stycznia 2013 r. około godz. 16:00, na autostradzie (...), na wysokości 137 km, gmina K., kierując samochodem marki N. (...) o nr. rej. (...) wraz z przyczepą ciężarową m-ki B. o nr rej. (...), wykonując manewr zmiany pasa ruchu z prawego na lewy, nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu pojazdowi m-ki R. (...) o nr. rej. (...), jadącemu w tym samym kierunku lewym pasem ruchu, w wyniku czego lewy bok przyczepy m-ki B. o nr rej. (...) uderzył w prawy bok samochodu m-ki R. (...) o nr. rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 zł (trzystu złotych);

II.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. i art. 118 § 1 k.p.w. obciąża obwinionego G. P. kosztami postępowania, a w tym zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zwrotu zryczałtowanych wydatków sądowych i na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 30 złotych.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 11 stycznia 2013 r. D. F. wraz ze znajomym M. S. jechali autostradą (...) w kierunku W.. Mężczyźni poruszali się dwudrzwiowym samochodem osobowym m-ki R. (...) o nr. rej. (...), należącym do H. F.. D. F. kierował pojazdem, natomiast jego kolega zajmował miejscu pasażera z przodu.

Dowód:

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v – 128,

zeznania świadka M. S., k. 48v – 49.

Około godz. 16.00, na wysokości 137 km autostrady (...) auto prowadzone przez D. F., poruszało się lewym pasem ruchu z prędkością około 100 km/h i zbliżało się do jadącego prawym pasem ruchu samochodu m-ki N. (...) o nr. rej. (...).

Dowód:

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v – 128,

zeznania świadka M. S., k. 48v – 49.

Pojazdem tym kierował obwiniony G. P. a na miejscu pasażer siedziała jego żona A. P.. Samochód obwinionego ciągnął przyczepę ciężarową m-ki B. nr rej. (...), na której znajdował się samochód m-ki M. (...). Obwiniony prowadził auto z prędkością około 70 – 90 km/h.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia obwinionego G. P., k. 47v – 48, 127, 128, 129,

częściowo zeznania świadka A. P., k. 49,

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v – 128.

Przed samochodem m-ki R. (...) jechały na lewym pasie ruchu inne pojazdy. D. F. utrzymywał odstęp około 50 metrów od poprzedzającego go pojazdu.

Dowód:

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v – 128,

zeznania świadka M. S., k. 48v – 49.

W czasie gdy R. (...) przejeżdżało lewym pasem obok przyczepy ciągniętej przez samochód obwinionego, G. P. zaczął zjeżdżać swoim pojazdem na lewy pas ruchu, w celu wyprzedzenia jadącego przed nim samochodu ciężarowego. D. P. zareagował na to hamując gwałtownie i skręcając kierownicą w lewo, lecz mimo to tylna część lewego boku przyczepy m-ki B. o nr (...) uderzyła w prawy bok jego auta.

Dowód:

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v - 128

zeznania świadka M. S., k. 48v – 49,

opinia biegłego W. K., k. 107 – 116, 128v – 129.

G. P. nie zauważył kolizji i po zmianie pasa ruchu na lewy, kontynuował jazdę wyprzedzając inne pojazdu. D. F. przyspieszył i dogonił jego auto a następnie wraz z M. S. zaczął dawać obwinionemu znaki gestami, że zahaczył o jego samochód.

Dowód:

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v – 128,

zeznania świadka M. S., k. 48v – 49,

częściowo wyjaśnienia obwinionego G. P., k. 47v – 48, 127, 128, 129.

G. P. nie zatrzymywał auta, gdyż nie wiedział czego chcą od niego mężczyźni jadący w pojeździe m-ki R. (...). Obawiał się , że są to R., którzy chcą zatrzymać jego auto. Na jego prośbę A. P. zawiadomiła o tym fakcie telefonicznie Policję. Również M. S. wykonał połączenie na numer alarmowy Policji, informując, że doszło do kolizji, zaś obwiniony nie reaguje na znaki do zatrzymania się.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia obwinionego G. P., k. 47v – 48, 127, 128, 129,

częściowo zeznania świadka A. P., k. 49,

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v – 128,

zeznania świadka M. S., k. 48v – 49.

O zaistniałej sytuacji zostali zawiadomieni funkcjonariusze Komendy Miejskiej Policji we W. A. J. i W. C., którzy na 52 km drogi (...), węzeł D., dokonali zatrzymania obydwu pojazdów.

Dowód:

zeznania świadka A. J., k. 4, 58 - 59

notatka urzędowa z 11.01.2013r., k. 3.

W wyniku zaistniałej kolizji w samochodzie m-ki R. (...) o nr. rej. (...) doszło do uszkodzenia prawego boku pojazdu: zarysowania powłoki lakierniczej na tylnym błotniku i drzwiach, liniowego otarcia z miejscowym płytkim wgnieceniem na drzwiach przy ich przedniej krawędzi w górnej części poszycia oraz smugowych i liniowych otarć na przednim błotniku powyżej wnęki na przednie koło oraz w miejscu złączenia z nakładką przedniego zderzaka.

W pojeździe R. (...) na jego lewym boku istniało zarysowanie, które powstało we wcześniejszym czasie i nie zostało naprawione.

Dowód:

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v - 128

zeznania świadka A. J., k. 4, 58 - 59

opinia biegłego W. K., k. 107 – 116, 128v – 129,

notatka urzędowa z 11.01.2013r., k. 3,

wydruk akt szkodowych, k. 79 – 96.

W przyczepie m-ki B. nr rej. (...) została natomiast zarysowana tylna część lewego boku na długości około 70 cm.

Dowód:

zeznania świadka A. J., k. 4, 58 - 59

zeznania świadka D. F., k. 48v, 127v - 128

zeznania świadka M. S., k. 48v – 49,

częściowo wyjaśnienia obwinionego G. P., k. 47v – 48, 127, 128, 129,

notatka urzędowa z 11.01.2013r., k. 3.

H. F. zgłosiła szkodę zaistniałą w pojeździe m-ki R. (...) i uzyskała odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia AC.

Dowód:

zeznania świadka H. F., k. 49,

wydruk akt szkodowych, k. 79 – 96.

Obwiniony G. P. ma 64 lata, jest żonaty, utrzymuje się z renty, posiada majątek w postaci domu jednorodzinnego oraz samochodu m-ki N. (...). G. P. nie był wcześniej karany sądownie za przestępstwa. W latach 2005 – 2011 był dwunastokrotnie karany mandatami karnymi za wykroczenia drogowe, w tym przede wszystkim przekraczanie dozwolonej prędkości.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia obwinionego G. P., k. 47v – 48, 127, 128, 129,

informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, k. 10,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 11.

Obwiniony G. P. w toku całego postępowania nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Złożył wyjaśnienia, w których wskazał, iż jego zdaniem nie doszło do kolizji, o której spowodowanie jest obwiniony, zaś zgłoszenie D. F. może stanowić próbę uzyskania odszkodowania za wcześniej istniejące uszkodzenia pojazdu R..

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków D. F., M. S., które ocenił jako zasługujące na uwzględnienie. Zajmując powyższe stanowisko sąd miał na uwadze w pełni spójny i konsekwentny charakter opisu zdarzenia przez świadków, który dodatkowo znajdował potwierdzenie m.in. w treści opinii biegłego z zakresu wypadków komunikacyjnych mgr. inż. W. K.. Zdaniem sądu poszczególne okoliczności podane przez świadków składają się na w pełni logiczny opis zdarzenia z dnia 11 stycznia 2013r., jak też odpowiadają zasadom doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania.

W ten sam sposób sąd ocenił również zeznania świadków A. J. i H. F., którzy złożyli wiarygodną relację, przedstawiając znane jej okoliczności zaistniałego zdarzenia. W tym zakresie istotne znaczenie miały zeznania A. J., który dokonał oglądu uszkodzeń na obu pojazdach, w krótkim czasie po kolizji, stwierdzając, że się pokrywają – są na tej samej wysokości.

W zakresie dokonanych ustaleń faktycznych, sąd oparł się ponadto na dowodach o charakterze materialnym, wymienionych w pierwszej części uzasadnienia. Sąd dał im wiarę jako w pełni wypełniającym wymogi stawiane takim dowodom oraz nie znajdując żadnych podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Dokonując oceny wyjaśnień obwinionego G. P. oraz zeznań świadka A. P., sąd dał im w znacznej mierze wiarę. Sąd pominął je wyłącznie w części w jakiej stwierdzili, że nie doszło do zderzenia przyczepy ciągniętej przez ich pojazd z samochodem m-ki R. (...). Zajmując powyższe stanowisko sąd miał na uwadze to, że co innego wynika z pozostałych dowodów zgromadzonych w toku postępowania. W tym zakresie sąd uznał, że w związku z otarciowym charakterem zaistniałej kolizji, zarówno obwiniony jak i świadek A. P., mogli nie odczuć, a przez to nie zauważyć że doszło do zderzenia.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów sąd stwierdził, że sprawstwo i wina obwinionego G. P. w zakresie przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości. Sąd uznał, że obwiniony prowadząc samochód osobowy m-ki N. (...) wraz z przyczepą ciężarową m-ki B. naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wykonując manewr zmiany pasa ruchu z prawego na lewy, bez zachowania szczególnej ostrożności, tj. dostatecznego upewnienia się co możliwości jego bezpiecznego wykonania. G. P. przed zjechaniem na lewy pas ruchu winien bowiem sprawdzić czy nie porusza się nim inny pojazd a jeśli tak to, ustąpić mu pierwszeństwa (art. 22 ust. 1 i 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym). Uchybienie przez obwinionego wskazanemu obowiązkowi skutkowało tym, że doszło do bocznego zderzania przyczepy ciągniętej przez jego pojazd z samochodem m-ki R. (...) a w konsekwencji spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Ustalając odpowiedzialność obwinionego sąd oparł się na wersji zdarzenia wynikającej z zeznań świadków D. F. i M. S., która jako jedna z dwóch alternatywnych, została także przytoczona w opinii biegłego W. K. i znajdowała potwierdzenie w uszkodzeniach powstałych na pojazdach. Sąd uznał, że okoliczności wynikające ze wskazanych dowodów, a potwierdzone m.in. relacją świadka A. J., tworzą spójny i logiczny a przez to wiarygodny przebieg zdarzenia.

Czyn G. P. był zawiniony, okoliczności wyłączające winę nie zachodziły.

Wymierzając obwinionemu karę za popełnione wykroczenie, sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 33 § 1 i 2 k.w., uwzględniając w szczególności okoliczności popełnionego wykroczenia i postawę obwinionego. Mając na uwadze, wskazane okoliczności, a w szczególności to, że obwiniony działał nieumyślnie, sąd wymierzył mu karę grzywny w kwocie 300 złotych. W ocenie sądu, orzeczona kara jest adekwatna tak do stopnia zawinienia obwinionego jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego wykroczenia, a ponadto uwzględnia jego możliwości zarobkowe.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. Sąd obciążył obwinionego kosztami postępowania, a w tym zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001r. w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. 2001r. nr 118, poz. 1269). Ponadto sąd wymierzył obwinionemu opłatę na podstawie art. 21 ust. 2 w zw. z art. 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( DzU z 1973 r. Nr 27 poz 152 ze zm.) w kwocie 30 złotych.