Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Magdalena Batog

przy udziale oskarżyciela publicznego ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2015r. w Ś.

sprawy

P. S.

syna T. i Z. z d. C.

ur. (...) we W.

obwinionego o to, że:

w dniu 02 maja 2015 roku o godzinie 8:50 w miejscowości (...) kierując samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) nie dostosował prędkości do panujących warunków na drodze i nie zachował bezpiecznego odstępu w trakcie wymijania, w wyniku czego zjechał na przeciwległy pas ruchu zderzając się czołowo z kierującym pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...), przez co stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.;

orzeka:

I.  uznaje obwinionego P. S. za winnego tego, że w dniu 02 maja 2015 roku, około godz. 8:50, w miejscowości (...), kierując na drodze publicznej samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu w trakcie wymijania, w wyniku czego prowadzony przez niego pojazd zderzył się czołowo z jadącym z naprzeciwka samochodem marki V. (...) o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę grzywny w wysokości 1000 zł (tysiąca złotych);

II.  na podstawie art. 86 § 3 k.w. w zw. z art. 29 § 1 i 2 k.w. orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) miesięcy;

III.  na podstawie art. 29 § 4 k.w. zalicza obwinionemu, na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 02 maja 2015r., do dnia 02 czerwca 2015r.;

IV.  na podstawie art. 29 § 3 k.w. nakłada na obwinionego obowiązek zwrotu prawa jazdy;

V.  na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. i § 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z dnia 15 października 2001 r.) obciąża obwinionego kosztami procesu, a w tym zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania i na podstawie art. 21 ust. 2 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 100 zł.

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 02 maja 2015 roku około godz. 08.50 obwiniony P. S. jechał drogą publiczną od strony S. w kierunku miejscowości K.. Obwiniony poruszał się samochodem osobowym m-ki T. (...) o nr rej. (...). Po wjechaniu do K. P. S. prowadził swój pojazd z prędkością około 50 – 60 km/h, pomimo obowiązującego w całej miejscowości ograniczenia do 40 km/h.

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego P. S., nośnik z zapisem k. 44.

W tym czasie do auta obwinionego zbliżał się jadący z przeciwnego kierunku samochód osobowy m-ki V. (...) o nr rej. (...), którym kierował pokrzywdzony S. B.. S. B. jechał wolno, nie przekraczając dozwolonej prędkości 40 km/h. Widząc nadjeżdżając z naprzeciwka samochód m-ki T., poruszający się środkiem drogi, pokrzywdzony zaczął hamować i zjechał na prawo do krawężnika.

Dowód:

zeznania świadka S. B., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka J. K., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (1), nośnik z zapisem k. 44.

P. S. nie zauważył samochodu m-ki V. (...) nie zmienił toru jazdy swojego pojazdu, mimo że miał możliwość częściowego zjechania na pobocze. W wyniku tego na wysokości nr 38 w miejscowości K., pojazd prowadzony przez obwinionego zderzył się czołowo z samochodem kierowanym przez S. B.. Po pierwszym kontakcie lewego przodu T. z lewym przodem pojazdu m-ki V., samochód P. S. obrócił się wokół własnej osi i zatrzymał na prawym pasie ruchu, przodem w kierunku miejscowości S.. Pojazd prowadzony przez S. B. został natomiast odrzucony do tyłu na chodnik po lewej stronie jezdni.

Dowód:

zeznania świadka S. B., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka J. K., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (1), nośnik z zapisem k. 44,

częściowo wyjaśnienia obwinionego P. S., nośnik z zapisem k. 44,

dokumentacja fotograficzna na płycie dvd, k. 9.

Po zderzeniu obwiniony siedział początkowo w aucie, nie wiedząc co się stało i dopiero po pewnym czasie opuścił auto. S. B., uderzył głową w czołową szybę swojego pojazdu, był w szoku, uskarżał się na ból kolana i klatki piersiowej.

Dowód:

zeznania świadka S. B., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka J. K., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (1), nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka Ł. Z., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (2), nośnik z zapisem k. 44.

P. S. zaczął rozmawiać z pokrzywdzonym proponując mu polubowne rozstrzygnięcie kolizji, poprzez sporządzenie pisemnego oświadczenia, w którym przyjmie na siebie odpowiedzialność za jej zaistnienie. Obwiniony sprzeciwiał się wzywaniu na miejsce służb porządkowych, gdyż obawiał się że dostanie punkty karne.

Dowód:

zeznania świadka S. B., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka J. K., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (1), nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka Ł. Z., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (2), nośnik z zapisem k. 44.

częściowo wyjaśnienia obwinionego P. S., nośnik z zapisem k. 44.

Obecny na miejscu zdarzenia mieszkaniec K. – Ł. Z., widząc w jakim stanie znajduje się pokrzywdzony, zadzwonił na numer alarmowy 112, prosząc o wezwanie karetki oraz Straży Pożarnej w celu uprzątnięcia płynów eksploatacyjnych, które wyciekły z pojazdów na jezdnię. P. S. zaczął się wówczas zachowywać wobec niego w sposób agresywny, mówiąc mu wulgarnie aby się nie wtrącał w nie swoje sprawy.

Dowód:

zeznania świadka J. K., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (1), nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka Ł. Z., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (2), nośnik z zapisem k. 44.

Po pewnym czasie na miejsce przybył zespół karetki Pogotowia (...), pojazd Straży Pożarnego oraz patrol Policji z Komendy Miejskiej Policji we W.. W międzyczasie ojciec obwinionego za pomocą ciągnika przesunął na pobocze samochód m-ki T.. S. B. został przewieziony do szpitala we W., który opuścił tego samego dnia.

Dowód:

zeznania świadka S. B., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka J. K., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (1), nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka Ł. Z., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (2), nośnik z zapisem k. 44.

Do kolizji doszło na prostym odcinku drogi, wykonanej z kostki brukowej, gdzie jest dobra widoczność. Szerokość jezdni w miejscu zdarzenia nie jest duża i przy wymijaniu się dwóch pojazdów, ten jadący od strony miejscowości S. musi częściowo zjechać na utwardzone pobocze.

Dowód:

zeznania świadka S. B., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka J. K., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (1), nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka Ł. Z., nośnik z zapisem k. 44,

zeznania świadka K. K. (2), nośnik z zapisem k. 44.

dokumentacja fotograficzna na płycie dvd, k. 9,

W wyniku zderzenia w samochodzie m-ki T. (...) została uszkodzona szyba czołowa, pokrywa silnika, przedni zderzak, lewy reflektor, lewy przedni błotnik, przednia lewa obręcz koła wraz z oponą oraz zawieszeniem, przednie lewe drzwi. W pojeździe m-ki V. (...) doszło do uszkodzenia szyby czołowej, pokrywy silnika, przednich reflektorów, przedniej ścianki, przedniego zderzaka, lewego przedniego błotnika, lewej przedniej obręczy koła, tylnej prawej obręczy wraz z oponą, lewych przednich drzwi oraz dachu w przedniej części pojazdu.

Dowód:

notatka urzędowa, k. 3,

dokumentacja fotograficzna na płycie dvd, k. 9.

Obwiniony P. S. ma 34 lata, jest żonaty, posiada dwoje dzieci. Obwiniony prowadzi gospodarstwo rolne, jest właścicielem gruntów o powierzchni 3 ha oraz samochodu m-ki S. z 2006r. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego P. S., nośnik z zapisem k. 44.

Obwiniony P. S. przyznał się częściowo do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że zaistniała kolizja była wynikiem nie zachowania przez niego ostrożności podczas wymijania z pojazdem m-ki V. (...). Jednocześnie zaprzeczył aby jechał z nadmierną prędkością oraz zjechał na przeciwległy pas ruchu, wskazując że nie są one wyznaczone. Obwiniony oświadczył, że nie widział samochodu pokrzywdzonego, gdyż oślepiło go słońce i „może był zamyślony”. Dodał iż kierował samochodem w granicach 50 – 60 km/h.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd wziął w całości pod uwagę zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, spośród których szczególnie wartościowe pozostawały relacje S. B., J. K. i K. K. (3). Przebieg zdarzenia opisany przez świadków, pozostaje w pełni spójny i konsekwentny, jak też znajduje oparcie w zgromadzonych w sprawie dowodach o charakterze materialnym.

Odnosząc się do wyjaśnień obwinionego P. S., sąd wziął je pod uwagę w takim zakresie w jakim dawały się one pogodzić ze wskazanymi na wstępie dowodami, co do których wiarygodności brak było zastrzeżeń. I tak sąd pominął relację obwinionego w tej części w której zaprzeczył on aby prowadził pojazd ze zbyt dużą prędkością, jak też aby poruszał się środkiem jezdni. Zajmując powyższe stanowisko, sąd miał ma uwadze to, że relacja P. S. pozostawała w sprzeczności nie tylko z zeznaniami świadków zdarzenia ale również dokumentacją fotograficzną wykonaną przez Policję. Ze wskazanych dowodów jednoznacznie wynika, że samochód obwinionego bezpośrednio przez kolizją jechał środkową częścią jezdni. Odnośnie natomiast prędkości pojazdu obwinionego, to sam P. S. przyznał na rozprawie, że miał na liczniku 50-60 km/h mimo, że w całej miejscowości K. obowiązywało ograniczenie do 40 km/h.

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina P. S. w zakresie przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości. Zachowanie obwinionego wypełniało znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. P. S., prowadząc samochód m-ki T. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu w trakcie wymijania, naruszając tym samym art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym. W wyniku tego doprowadził on do zderzenia czołowego z samochodem S. B. m-ki V. (...), który w sposób prawidłowy poruszał się z naprzeciwka, zwalniając i zjeżdżając maksymalnie do prawej krawędzi jezdni. Czyn obwinionego był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające bezprawność ani winę.

Sąd wymierzając obwinionemu P. S. karę za popełnione wykroczenie, miał na względzie dyrektywy określone w art. 33 § 1 i 2 k.w., uwzględniając w szczególności rażący stopień naruszenia przez obwinionego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, oraz konsekwencje jakie z tego wynikły. Sąd uznał iż karą adekwatną do czynu obwinionego jest grzywna w wysokości 1000 zł i karę tę mu wymierzył.

Biorąc pod uwagę okoliczności popełnionego wykroczenia, sąd uznał za celowe zastosowanie wobec obwinionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy. Powyższe orzeczenia miało podstawę w treści art. 86 § 3 k.w. zgodnie z którym „w razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 przez osobę prowadzącą pojazd można orzec zakaz prowadzenia pojazdów.” Stosując wskazany środek karny wobec obwinionego, sąd uznał iż prowadzenie przez niego pojazdów mechanicznych stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa w komunikacji. Za powyższym przemawia stopień naruszenia przez obwinionego zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym i doprowadzenie do czołowego zderzenia pojazdów na prostym odcinku drogi. Także zachowanie obwinionego po kolizji, było zdaniem sądu naganne oraz naruszało art. 44 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W przypadku gdy pokrzywdzony S. B. uskarżał się na dolegliwości, tj. ból klatki piersiowej i kolana, P. S. powinien niezwłocznie wezwać na miejsce zespół ratownictwa medycznego oraz Policję. Nie uczynił on jednakże tego i aby nie dostać punktów karnych chciał polubownie załatwić sprawę z pokrzywdzonym, który był w szoku. Co więcej obwiniony był agresywny wobec świadków zdarzenia, którzy chcieli udzielić pomocy S. B. i wezwać na miejsce służby ratunkowe. Orzekając wobec P. S. zakaz prowadzenia pojazdów na okres 6 miesięcy, sąd miał na uwadze konieczność czasowej eliminacji obwinionego z ruchu drogowego. Czas na który orzeczono środek karny powinien pozwolić obwinionemu na przemyślenie popełnionego czynu. Zarazem zakaz ten stanowić będzie wobec jego osoby środek o charakterze prewencyjnym, tj. zapobiegający ponownemu dopuszczeniu się przekroczenia zasad ruchu drogowego w przyszłości. Z uwagi na powyższe sąd orzekł wobec P. S. zakaz prowadzenia określonych rodzaju pojazdów – tj. pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy.

W tym miejscu wskazać należy, iż przeszkody dla wskazanego orzeczenia nie stanowiło postanowienie Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 11 maja 2015r., którym to orzeczono zwrot prawa jazdy obwinionemu, po jego zatrzymaniu przez Policję. Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie pozostawał związany ustaleniami jakie legły u podstaw wskazanego rozstrzygnięcia, które ponadto było wydane na wstępnym etapie postępowania w czasie gdy nie zostało jeszcze przeprowadzone postępowanie dowodowe.

Stosując wobec obwinionego wskazany środek karny sąd na podstawie art. 29 § 4 k.k. zaliczył na jego poczet dotychczasowy okres zatrzymania jego prawa jazdy.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 118 § 1 k.p.w. Sąd obciążył obwinionego kosztami postępowania, a w tym zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001r. w sprawie zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. 2001r. nr 118, poz. 1269). Ponadto sąd wymierzył obwinionemu opłatę na podstawie art. 21 ust. 2 w zw. z art. 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( DzU z 1973 r. Nr 27 poz 152 ze zm.) w kwocie 100 złotych.

SSR Radosław Gluza